Alpe du Zes 2008 is voorbij
Beste mensen,
Hartelijk dank voor het bezoeken van de livesites. Wij vrijwilligers hebben met heel veel plezier een dag mogen beleven in het lijf van verslaggever. Een rollercoaster van emoties, ongekende prestaties en heel veel blije mensen. Wat een topdag!
Dankzij Sportura hebben wij de hele dag hoog en droog mogen vertoeven in een appartement. 8 computers, 1 printer, 12 verslaggevers en een hoop USB sticks hebben het mogelijk gemaakt dat wij vanaf de hele berg verslag hebben kunnen doen. De laatste fietsers zijn binnengedruppeld en wij pakken ons boeltje in.
Mensen bedankt en tot volgend jaar!
Vele groeten,
Het redactieteam
Hartelijk dank voor het bezoeken van de livesites. Wij vrijwilligers hebben met heel veel plezier een dag mogen beleven in het lijf van verslaggever. Een rollercoaster van emoties, ongekende prestaties en heel veel blije mensen. Wat een topdag!
Dankzij Sportura hebben wij de hele dag hoog en droog mogen vertoeven in een appartement. 8 computers, 1 printer, 12 verslaggevers en een hoop USB sticks hebben het mogelijk gemaakt dat wij vanaf de hele berg verslag hebben kunnen doen. De laatste fietsers zijn binnengedruppeld en wij pakken ons boeltje in.
Mensen bedankt en tot volgend jaar!
Vele groeten,
Het redactieteam
En Peter is binnen!
Tien voor zeven is Peter met een grote glimlach over de finish gekomen.
Vele renners zijn met hem meegefietst. Het is een prachtige rit geweest; Peter heeft genoten en wij ook.
Hetty, verslaggever
Vele renners zijn met hem meegefietst. Het is een prachtige rit geweest; Peter heeft genoten en wij ook.
Hetty, verslaggever
Peter Kapitein begint aan zijn klim!!!!
Peter Kapitein, het boegbeeld van deze stichting, gaat tijdens zijn behandelperiode ook de Alpe d´Huez beklimmen! Peter is kankerpatient en zit nu in een traject van stamceltransplantatie. Ook dit jaar gaat zijn shirt met nummer 1 de finish passeren. Om 5 uur vanmiddag is hij begonnen aan "zijn" klim. Wij wensen hem veel succes en houden jullie op de hoogte.
Gaaaaan
Gwen Dudok, heeft even een kleine rustpauze hier in bocht 16,maar ze geeft aan nog lang niet op te geven want OPGEVEN IS GEEN OPTIE!!! Mmmm lekker kontje, een afdaler, geen idee wie, kwispelt op de maat van de muziek van de diskjockey die hier ook in de tent staat. Volgens mij gaat ie met een rotgang naar beneden om weer zo snel mogelijk terug te zijn in bocht 16 waar het wel heeeeel gezellig is.
Inmiddels zijn er al renners aan de 4e ronde bezig en voor zover ik het kan zien, zijn ze nog lang niet van plan af te haken. Het lijkt wel of ze steeds meer energie krijgen. Het moeten sowieso doorzetters zijn om aan zoiets te beginnen.
Inmiddels zijn er al renners aan de 4e ronde bezig en voor zover ik het kan zien, zijn ze nog lang niet van plan af te haken. Het lijkt wel of ze steeds meer energie krijgen. Het moeten sowieso doorzetters zijn om aan zoiets te beginnen.
Een bijdrage van een deelnemer: Jaap Dirks
Tijdens een kleine stop waar Jaap wat drinkt met zijn familie spreken. Hij had een heel bijzonder gevoel bij zijn eerste alpe duo. Zeker de eerste beklimming naar boven, het was nog donker en er was een groot lint van rode achterlichtjes die langzaam de Alp opklommen. Hij heeft onderweg veel verhalen gehoord van mede renners, daarvoor heeft hij diep respect. Velen van hen hebben een dierbare verloren aan kanker ook hijzelf heeft met de ziekte in zijn omgeving tge maken gehad, hij heeft Anton Bus verloren aan deze ziekte.. Hij is al drie jaar lang door Jurriaan Callenbach gevraagd om mee te fietsen en nu is het eindelijk zo ver.......
Hulde aan Robert Molenschot
Robert bereikt maar liefst 8 keer de top van de Alpe d´Huez! Een toppprestatie.....
Elke dag leukemie, maar vandaag even nie!
Nr. 60, Remon ter Haar, is na 3 keer de Alpe op gesloopt. Maar dat is niet zo verwonderlijk als je al sinds 1991 met leukemie leeft.
Zijn quote van de dag: “Elke dag leukemie, maar vandaag even nie!”
Zijn quote van de dag: “Elke dag leukemie, maar vandaag even nie!”
Vlaggen!
Na een lange kookdag en een bonte avond zijn we te laat gaan slapen (01.30 uur) en te vroeg opgestaan (03:45). We hebben de start van de 500 renners gezien en zijn vervolgens de berg opgegaan om bocht 2 te bewaken. Kort gezegd het verkeer regelen en waarschuwen. Het begon koud en mistig, maar de sfeer zorgde dat je het warm hield. Dit was ontzettend leuk om te doen. Een probleem was dat gisteren aan de weg gewerkt was en er heel veel grind in de bocht lag, wat erg gevaarlijk was bij de afdaling. Na enig aandringen bij de motards en buschauffeurs kregen wij een bezem, tot grote vreugde en waardering van de fietsers. Inmiddels waren toch wat afgekoeld en een kwartiertje bezemmen deed je warm worden. Na vier uur zijn we afgelost, nu even ontbijten en over een uurtje gaan we deze leuke taak voortzetten, dan in bocht 18.
Herman Lamboo, keukenmiep / vlaggenbaas / verslaggever / ...
Herman Lamboo, keukenmiep / vlaggenbaas / verslaggever / ...
Frans op zijn best :-)
Onze chefkok van de week, Frans Spierings, heeft ongetraind (de rubberen zwarte haartjes van de banden van de racefiets zitten er na 5 jaar nog op) de Alpe beklommen. Dit is een grote prestatie aangezien hij de 4 dagen ervoor heerlijke maaltijden verzorgd heeft voor gemiddeld 550 personen! Naar eigen zeggen zou hij het zonder de fantastische aanmoedigingen langs de weg niet gehaald hebben. Zojuist riep hij enthousiast: “ik ga hard trainen en dan volgend jaar 5 keer!! Jaja...
De redactie
Een trotse en dankbare vader over zijn dappere dochter
Een trotse en dankbare vader over zijn dappere dochter
Vandaag ben ik vader van 67 jaar bijzonder trots op onze oudste dochter, Maaike 38 jaar. Zij fietste wel eens maar was nooit een berg op gegaan. Vorig jaar was zij bij Alpe d´Huzes namens het IT/bedrijf waar zij voor werkt. Waarom dan deze keer wel.
Samen met een collega hebben ze intens genoten en ons prachtige verhalen verteld over al die fietsers die voor het KWF de Alpe D´Huez opfietsen, maar liefst 12 kilometer. Niet 1 keer, maar wel 6 keer soms zelfs 7 keer de Alpe d´Huez.
Ik ben kankerpatient toen leek het alsof de tumor in mijn blaas zich stil hield maar vorig jaar eind augustus bleek dat er uitzaaiingen waren in schaambeen en heup.
Toen Maaike dat hoorde was haar reactie direct `Pap, ik ga volgend jaar voor jou de Alpe d´Huez op`. Dat heeft ze gedaan. Inmiddels heb ik een half jaar chemo achter de rug en houden alle tumoren zich schijnbaar rustig of dat zo blijft ligt natuurlijk niet in mijn handen. Mijn oncoloog dr. Gerritsen, een bekende in de Alpe d´Huzes organisatie is zeer tevreden en ik ben heel blij met hem.
Met vrouw Joos en onze hond Obbes zijn we nu in Frankrijk om de fietstocht zelf van dichtbij te volgen. Onze andere dochter, Charlotte, is komen vliegen om deze dag mee te maken. Ik vind dit een zeer bijzondere dag in mijn leven. Af en toe moet ik bij het typen van dit stukje mijn traan onderdrukken het is een heel fijn gevoel, als je ziet dat je dochter zo´n berg voor jouw opfietst een meisje dat anders nooit een kilometer fietst. In januari koopt ze ineens een proffesionele wielrenner fiets!! Ze is direct begonnen met oefenen. Dat heeft haar ook heel wat gewichtsverlies opgeleverd, waarmee ze zelf heel blij is.
Je mag als vader enorm trots zijn op zo´n dame die dit voor mij over heeft. Hier is mij weer eens gebleken, OPGEVEN IS GEEN OPTIE! Dit is inmiddels mijn lijfspreuk geworden.
Ik sluit dit stuk met veel dank aan Maaike. Maaike ik ben ontzettend trots en dankbaar en....wie weet..volgend jaar ...... Jouw daad heeft mij moed en hoop gegeven voor de toekomst!!
Theo Hilbrand, Amstelveen.
Vandaag ben ik vader van 67 jaar bijzonder trots op onze oudste dochter, Maaike 38 jaar. Zij fietste wel eens maar was nooit een berg op gegaan. Vorig jaar was zij bij Alpe d´Huzes namens het IT/bedrijf waar zij voor werkt. Waarom dan deze keer wel.
Samen met een collega hebben ze intens genoten en ons prachtige verhalen verteld over al die fietsers die voor het KWF de Alpe D´Huez opfietsen, maar liefst 12 kilometer. Niet 1 keer, maar wel 6 keer soms zelfs 7 keer de Alpe d´Huez.
Ik ben kankerpatient toen leek het alsof de tumor in mijn blaas zich stil hield maar vorig jaar eind augustus bleek dat er uitzaaiingen waren in schaambeen en heup.
Toen Maaike dat hoorde was haar reactie direct `Pap, ik ga volgend jaar voor jou de Alpe d´Huez op`. Dat heeft ze gedaan. Inmiddels heb ik een half jaar chemo achter de rug en houden alle tumoren zich schijnbaar rustig of dat zo blijft ligt natuurlijk niet in mijn handen. Mijn oncoloog dr. Gerritsen, een bekende in de Alpe d´Huzes organisatie is zeer tevreden en ik ben heel blij met hem.
Met vrouw Joos en onze hond Obbes zijn we nu in Frankrijk om de fietstocht zelf van dichtbij te volgen. Onze andere dochter, Charlotte, is komen vliegen om deze dag mee te maken. Ik vind dit een zeer bijzondere dag in mijn leven. Af en toe moet ik bij het typen van dit stukje mijn traan onderdrukken het is een heel fijn gevoel, als je ziet dat je dochter zo´n berg voor jouw opfietst een meisje dat anders nooit een kilometer fietst. In januari koopt ze ineens een proffesionele wielrenner fiets!! Ze is direct begonnen met oefenen. Dat heeft haar ook heel wat gewichtsverlies opgeleverd, waarmee ze zelf heel blij is.
Je mag als vader enorm trots zijn op zo´n dame die dit voor mij over heeft. Hier is mij weer eens gebleken, OPGEVEN IS GEEN OPTIE! Dit is inmiddels mijn lijfspreuk geworden.
Ik sluit dit stuk met veel dank aan Maaike. Maaike ik ben ontzettend trots en dankbaar en....wie weet..volgend jaar ...... Jouw daad heeft mij moed en hoop gegeven voor de toekomst!!
Theo Hilbrand, Amstelveen.
Onze chefkok van deze week, Frans Spierings, heeft ongetraind ("de rubberen zwarte haartjes van de banden van mijn racefiets zitten er na 5 jaar nog op") de Alpe beklommen. Dit is een grote prestatie aangezien hij de 4 dagen ervoor de heerlijke maaltijden verzorgd heeft voor gemiddeld 550 personen en gisteravond uitgebreid gevierd heeft dat alles fantastisch verlopen is...;-) Naar eigen zeggen zou hij het zonder de fantastische aanmoedigingen langs de weg niet gehaald hebben. Zojuist riep hij enthousiast: “ik ga hard trainen en dan volgend jaar 5 keer!!” Jaja...
De redactie
De redactie
Motormuis!
Ondanks het feit dat ik al jaren mijn motorrijbewijs heb, heb ik al lange tijd niet meer op een motor gezeten. Alpe d´HuZes is dan ook een prachtige gelegenheid om het `vrije` gevoel weer eens te hebben. Eerst een, te grote, motorjas aangetrokken en handschoenen. Gelukkig hadden ze ook nog een helm, maat XL. Achterop een zware BMW geklauterd en de berg op. Eerst nog wat onwennig en de chauffeur angstvallig vasthoudend. Maar na de eerste paar bochten al wat relaxter. Tijdens mijn beklimming, achterop een motor, halen we veel renners in. Hoe meer fietsers ik inhaal, hoe meer respect ik krijg voor de kanjers die één of meerder malen deze enorme bult beklimmen. Als ik boven bij de finish van de motor afstap, merk ik dat ik al een zere kont heb van dat kleine stukje op een motor zitten. Nog meer respect voor alle toppers die per fiets, step of lopend de finish halen.
Hans, Verslaggever
Hans, Verslaggever
Abonneren op:
Posts (Atom)
